Tak się wczoraj ogromnie pogniewałam na mojego szefa, że aż dzisiaj przyniósł mi bukiet kwiatów.
A byłam już bardzo bliska zamieszczenia na LinkedIn statusu “szukam pracy”.
Beznadziejnie czasem mam w pracy, ale tylko czasem. Ogólnie jest dobrze.
Kiedyś może się moja sytuacja poprawi w temacie posiadania biura.
W moim długim już życiu niewiele rzeczy zgubiłam.
Kiedyś jeszcze jako nastolatka zgubiłam portfel. Tak mi się przez chwile wydawało. Jak zobaczyłam, że moja plastikowa siatka (tak zwana reklamówka) jest idealnie rozcięta przyszło mi do głowy, że może ten portfel to mi się nie zgubił, ale mi go skradziono w autobusie.
Przed dwoma laty zgubiłam szarą tiszertkę z nadrukiem kotów w okularach 3D jedzących w kinie popcorn firmy ZARA. Pisałam o tym na blogu, bo bardzo chciałam sobie tą bluzeczkę gdzieś odkupić. Bez powodzenia.
Kilka miesięcy temu zapodziałam gdzieś torebusię, którą dawno już temu sprawiłam sobie na lotnisku w Monachium. Długo jej szukałam i w pracy i w domu i wszędzie gdzie tylko można i nic. Pamiętam tylko jak chciałam ją zabrać na wyjazd do Europy i nigdzie nie mogłam jej znaleźć.
Zdecydowałam się wytężyć moją pamięć i przeszukać internet.
Lotnisko w Monachium -> nazwy sklepu nie pamiętam, ale dokładnie wiem jak wyglądał i jakie towary można tam było kupić -> no to szukam na stronie lotniska, nazwy sklepów w kolejności alfabetycznej -> literka C -> CEDON! tak! to musi być ten właśnie sklep https://www.munich-airport.com/cedon-designshop-509457 -> czy mają jeszcze takie torebusie/siateczki? -> mają! i to w przeróżnych kolorach! https://www.cedon.de/Taschen?p=3 -> co teraz? przecież nie wsiądę w samolot z San Francisco do Monachium tylko po to, żeby na lotnisku w Bawarii zrobić zakupy -> strona sklepu po niemiecku, nic nie rozumiem, pomyśleć, że kiedyś znałam ten język -> kto mieszka w Bawarii i mówi biegle po niemiecku? kto niedawno nabył i wysłał mi kapcie? Maciej! -> Maciej, Könntest du bitte kaufen? Zwei Taschen dla Marysien? Kolor taki sam jak zgubiłam czyli beżowy, no i drugi granatowy z radości, że ten produkt jeszcze istnieje w przeciwieństwie do zgubionej bluzeczki ZARA.
Tydzień temu zgubiłam czek na 200 dolarów, szef mi w ten sposób oddawał kasę wydaną na zakup jedzenia do biura. Wszędzie szukałam, czeku nie znalazłam. Dzisiaj wypisał mi bez problemu drugi.
Nie cierpię gubić rzeczy.
Nie gubię często, ale jak już coś zgubię to ogromnie rozpaczam i tracę godziny, dni, tygodnie, na szukanie zguby.
Agnieszka świetnie, dobitnie zapytała w komentarzu pod notką z 26 lipca, czy umarłam z nudów.
Kurcze, nie umarłam, jeszcze trwam w tej mojej pracy, zatem trzeba było to udowodnić, uzupełniając blogowe notki. Przecież obiecałam urodzinowo, że będę więcej pisać.
Kawałek niedzieli upłynął mi na uzupełnianiu bloga według notatek z brudnopisu i zdjęć zrobionych telefonem z myślą wpiskach.
Tyle na dzisiaj, teraz idę oglądać serial Silicon Valley, nie pierwszy już zresztą raz.
Dziękuję za uwagę!
:-)
To są moje nowe podomowe kapcie.
Gdy mieszkałam w Salzburgu Pani Hania sprezentowała mi takie super wygodne, super zdrowe klapki w kolorze bordowym. Obuwie niezniszczalne. Drogie. Ale takie prawie na zawsze. Do dzisiaj owe bordowe klapki mam w Warszawie i ilekroć tam jestem to w nich chodzę.
Jakieś 9 lat temu kupiłam sobie podobne obuwie tym razem firmy Ecco na chodzenie po domu.
Solidne klapki przetrwały niespełna 8 lat i zaczęły się rozpadać. Poszedwy popękały a skóra na górnej podeszwie, pod stopą zaczęła się przecierać i dziurawić. Trzeba mi było się z tymi kapciami pożegnać.
W całym wielkim internecie nie znalazłam nigdzie identycznej pary. A miałam przygotowany spory budżet, bo jak to mawiają “ludzi biednych nie staćna rzeczy tanie”, czyli wolę wydać sporo kasy na coś co będę miała na lata (jak kapcie Vital czy Ecco).
Znalazłam jakieś nędzne podobieństwo, które nabyłam i chociaż chodzi się wygodnie to jednak w niecały rok widać już pierwsze spore ślady zużycia. O nie!
Za telefon i do Ewy by mi sprawdziła jaki jest rozmiar mojego bordowego kapcia w Warszawie.
Ewa donosi, że 39.
Na strone amazon.de i szukamy po niemiecku obuwia aurtiackiej firmy Vital.
Jest, ale nie potrafie sobie kupić.
Email do Maciusia, mieszkańca Bawarii, żeby tam na tym niemieckim amazonie poczytał, kupił i mi tu przysłał.
Kapciuchy, sandały, klapki, czy jak je tam zwał, dotarły dzisiaj i czuję się jakbym była w Austrii:-)
Co za wygoda dla moich stóp i kręgosłupa!
Najbardziej lubię wszelkiego rodzaju herbaty.
Na śniadanie herbata czarna, na drugie śniadanie zielona, w ciągu dnia owocowa, a na wieczór rumianek, mięta, meliska itp.
Jeśli chodzi o drinki alkoholowe to lubię:
– wino dobre
– baileys
– sidecar
– aperol spritz
Ale gdyby nagle alkohol przestał istnieć na świecie, to mnie herbata w zupełności wystarczy:-)
A jak byłam w Polsce to w Gdańsku spotkałam się z Maciejem i on podarował mi dogóryłodygami patriotyczny bukiet goździków.
O taki ładny:
Każdego roku o tej samej porze…
IKEA przysyła mi nowy katalog.
Uwielbiam ten czas.
A poza tym fajna data: 8.8.2018
Na tak zwany retreat w pracy przygotowałam lunch na 40 osób.
Krótka to lektura, zaledwie parę stron, wykład Eco opublikowany w postaci książki.
Trudny tekst. Przeczytałam na głos, mąż doskonale zrozumiał, ja nieco mniej.
22.
Każdego dnia na śniadanie jadamy owsiankę.
Czasami w weekendy nasze śniadania są nieowsiankowe, wtedy robimy sobie gofry, naleśniki, jajka sadzone, i tym podobne.
Raz na jakiś czas mamy ochotę na kaszę mannę na mleku.
Gdyby mi ktoś kiedyś, te 35 lat temu powiedział, że sama, dobrowolnie, z poczucia zwykłej ochoty będę gotować i jeść kaszę mannę to bym chyba wtedy, będąc małą dziewczynką, wyśmiała tego kogoś okrutnie. I bym się też bardzo na tą osobę zezłościła za mówienie takich głupot. To się nie mieściło w mojej dziecięcej głowie, by takie niedobre coś jeść dobrowolnie bez przemocy ze strony rodziców.
No i proszę, dzieckiem nie jestem, do wyboru na śniadania mam wszystko, a jednak sięgam po kaszę.
Taka oto kulinarna ironia losu…
Kasza manna, tutaj z sokiem, rodzynkami i truskawkami.
Py-cho-ta.
Przepraszam Cię mała Marysiu za zdradę:-)